चालला तू आपल्या मित्रान बरोबर,
हसरे सगळे, मस्त मस्ती करत करत.
हळूच मागे वळून, शोधलं मला,
“ये न ग…” डोळे तुझे म्हणून गेले…
चल माझ्या बरोबर
मन माझा गेला थांबून,
“यायचय मला” सांगून राहिला,
अाग्रहाची गरज नाही
तुझ्या डोळ्यांकडनं,
पण विचारलं त्यांनी,
हा विचारच किती…
मी अाले ना अाले,
फरक आता पडत नाही,
तुझं विचारणच् जणु,
सगळं काही…
A sponge. Absorbs. All the water, and the soap. The grease and the dirt. Wring it out. And again. To make room for more.
One who falls in love has to be a masochist, right? For is there a better form of self-torture than falling in love. जब तबियत किसी पे आती है, मौत के दिन करीब होते हैं … (आप जिनके करीब होते हैं, वो बड़े खुशनसीब होते हैं…)
pyaar mera non-biodegradable ishq tha par unka recyclable deforested se mann mein unse, khushiyo ki aayi thi biodiversity dheere-dheere bane the hum, ek doosre ki energy alternate wali duniya saari lagne lagi thi, jaise hai wo zero emission carbon footprint hi jaise, ho gaya ho sabka none par kaise ho sakta tha ye sustainable? emotional […]
No Comments Yet